Het stinkt behoorlijk in de PVV-keuken. Dat is bekend. NRC
van 30 juni wijdt er vier pagina's aan, op grond van gesprekken met negentien
PVV-ers. Waaronder Tweede Kamerleden. De auteurs zijn Tom-Jan Meeus en Huib Modderkolk.
Het stuk heet "Een leider die geen leiding geeft"
en biedt een uitgebreide blik binnen het bolwerk PVV. Dat van draadjes naar
Wilders aan elkaar blijkt te hangen en sterk claustrofobische trekken heeft.
De cultuur van "anders zijn dan zij" wordt sterk
gekoesterd.
In de Tweede
Kamerfractie ontstaan na de reusachtige overwinning van juni 2010 (24 zetels)
spanningen over het soort partij dat de PVV wil zijn.
Kamerleden spreken van
de ‘oude’ en de ‘nieuwe’ manier van werken. De oude manier is in de
periode 2006-2010 ontstaan. De negen PVV-fractieleden worden door andere
Kamerleden met de nek aangekeken en koesteren de rol van paria. Het isolement
is voor hen ook een manier om LPFachtige toestanden te voorkomen. De LPF ging,
na de moord op Fortuyn in 2002, aan geruzie ten onder. Maar in 2010 voelen
sommige Kamerleden er niets meer voor het contact met de buitenwereld te mijden.
(..)
Het passeert niet
zonder spanningen. Vooral vicevoorzitter Fleur Agema en fractiesecretaris
Martin Bosma, vertellen PVV-Kamerleden, eisen discipline in de
omgang met niet-partijgenoten. Maar mensen als De Mos en Van Vliet
trekken zich er niets van aan. Er komt bij dat oud-politieman Hero Brinkman
zich tegen het ondemocratische karakter van de partij keert. Zo ontstaan twee
kampen: oudgedienden, die het isolement koesteren, en nieuwkomers die de boer
op willen.
Wilders, Agema en Bosma eisen absoluut isolement, ze
koesteren de rol van paria. En ontlopen elke inhoudelijke discussie. Het doet
sterk denken aan belletje trekken. Hard bellen en meteen wegrennen. Met dit verschil
dat het de kinderen erom gaat dat iemand voor niets opendoet. En de PVV of de pers
gehaald wordt. Of, in de woorden van De Roon (uit Undercover bij de PVV van
Geurtsen en Geels, pag. 36 / 37): "Kijk",
zegt hij op vaderlijke toon, "het is eigenlijk heel simpel. Niet te diep
ingaan op de stof; het gaat om de media-aandacht die je ermee kunt
verdienen."
Marissa Visser wilde op plaats drie op de lijst van de PVV
in Almere. De Roon zou haar baas worden. Ze mag echter niets buiten hem om
doen, én kan hem nooit bereiken.
Zoals De Roon in Den
Haag bij degroep hoort die contact met de buitenwereld schuwt, zo verwacht hij dat
ook van haar. Ze wordt zelfs gemaand na afloop van de raadsvergadering „geen
borrel met gewone burgers te drinken”, vertelt ze. Ten einde raad besluit
Visser eenalarmerende mail aan
Wilders te sturen. De reactie van De Roon zegt alles. Hij is „pissig”, zegt
Visser. Ze praten vijf minuten met elkaar waarbij De Roon vraagt: „Waarom doe
je dit achter mijn rug?” De Roon belooft
beterschap, die komt niet, ook van Wilders hoort ze nooit meer iets– op
21 februari dit jaar stapt ze uit de partij.
Geen contact met gewone mensen. Zoals De Roon het in het
aangehaalde boekje verwoordde (pag.88), toen hij op één van die zeldzame
partijbijeenkomsten van de PVV was: "Veel
academici zul je hier niet aantreffen."
Of, zoals een PVV-beleidsmedewerker zich uitdrukte (pag.
88): "Mee naar een
partijbijeenkomst? Mij niet gezien! Een beetje tussen die idioten rondlopen
zeker! Nee, laat mij maar lekker op de fractie."
Geen contact met gewone mensen.
Lekker belletje trekken en pariaatje spelen.
Je zou om minder geschorst worden als
volksvertegenwoordiger!
In het NRC-artikel staat ook een interessante passage over
de financiën van de PVV. Er zijn verschillende berichten geweest over
"geld uit Amerika" vanuit ultraconservatieve hoek. Bijvoorbeeld het
David Horowitz Freedom Center. Dit staat in de pers, op de dag van het
Kamerdebat over de partijfinanciering. Brinkman voerde het woord namens de PVV.
Een D66-Kamerlid houdt het artikel in de Kamer aan
Brinkman voor.
En, vertelt het oud-PVV-Kamerlid, het stuk komt ook ter
sprake als hij
die avond na het debat de kamer van Wilders in loopt.
„Geert zei: ‘Wat
daar in die krant staat, dat klopt allemaal .Dat wist je
toch wel?”’
Brinkman merkt dat Wilders in een vertrouwelijke bui is.
„Geert vertelde me dat er grote bedragen uit de VS waren gekomen. Het ging om tonnen.
Hij noemde één geval waarbij een koffer met 75.000 dollar
cash was
afgeleverd.” Twee Amerikaanse bronnen zeggen dat sprake
is geweest van minimaal één, en mogelijk meer cashbetalingen.
Brinkman reageert naar eigen zeggen ongelovig. „Geert zei: ‘Waar dacht je
dat ik Moszkowicz van kon betalen?” Brinkman: „Het vreemdste hieraan is dat
wij dit als PVV-Kamerleden nooit hebben geweten. Ik zat nota bene in het
bestuur van die stichting.”
Hij ziet een verband met het feit „dat Geert steeds
verbetener werd over de islamisering, waardoor elke nuance verloren ging”.
Vanuit de PVV-fractie werd eind 2010 zelfs een oorlog met Iran bepleit. „Ik kan
er niet omheen dat dit type radicalisering in lijn is met de belangen van onze
financiers. ”
En dat, zegt Brinkman, is een groter probleem dan zomaar
een buitenlandse gift: „Het gevaar is dat we in Nederland politieke partijen
krijgen die opereren volgens de belangen van buitenlandse groepen. Een
Nederlandse partij moet voor het Nederlandse belang opkomen, niet voor Israël of
de VS.”
De PVV weigert op
nationaal niveau een overheidsbijdrage (op provinciaal en gemeentelijk niveau
natuurlijk niet. Kijk hoe daarmee omgegaan wordt in Den Haag en Limburg:
fraude, dubbelfuncties, vreemde declaraties, nepotisme). En kiest bewust voor
geheime fondsen uit Amerika. Waarna braaf het extreme bijbehorende verhaal
wordt afgedraaid.
Als autistische
paria's met de rug naar de gewone mensen staan, wier "belang"
ondergeschikt wordt gemaakt aan dat van ultrarechtse godsdienstwaanzin van
conservatief Amerika. Ziehier de bittere waarheid over een partij, die het
belang van Nederland "geen bal kan schelen" (citaat van Wilders op de
eerste dag van het Catshuisoverleg).
Oh ja. De reactie
van Wilders op dit artikel?
Vrijdag gaf Wilders deze schriftelijke reactie: „Het
artikel in het blad van SP-icoon Derk Sauer staat bol van roddel en achterklap van
ex-PVV’ers. Met name passages over partijfinanciering raken kant noch wal, maar
ook andere gedeelten uit het artikel zijn bezijden de waarheid.’’ Hij was niet
bereid zijn verklaring toe te lichten.
Goed gedaan Geert,
je blijft in stijl. Je uiterst laffe stijl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank voor uw reactie.