Het was een gedenkwaardige maand voor de PVV, januari 2012. Nauwelijks uit 't nieuws geweest, een flagrant succes. Van de manieren waarop krijg je een bijzonder vieze smaak in de mond. Uitgekotst vlees van een halal-varken? Of is dat plagiaat? 't Is een ieder geval symptomatisch voor het niveau en de diepgang van het functioneren van deze partij. Want overduidelijk is dat deze woorden geen gevolgen hadden gehad als het niet naar buiten was gekomen (een jaar na dato!). Dan hadden de PVV-ers in Limburg er nog regelmatig vet over kunnen lachen met die arme Bosman. Die nu uit de partij gezet móest worden na die linkse lastercampagne.
Net als die vreselijke lastercampagne die dat mooie "Zwartboek verkeer" van de Haagse PVV-fractie heeft verpest. Helaas lekte mail uit, van één van de fractiemedewerkers aan alle PVV-collega's:
Afbeelding links boven.
(Van de site van de Volkskrant van 28 01 2012. Klik erop om te vergroten.)
De werkelijkheid wordt geconstrueerd, bij elkaar gelogen. Van dezelfde site:
De Mos zegt dat het uitlekken van de e-mails onderdeel is van een lastercampagne. 'Ik werk met bloed, zweet en tranen voor deze stad, ik ben niet mr. Perfect maar de klachten over het verkeersplan kloppen als een bus. Er wordt met modder gegooid.'
Fractievoorzitter (en voorzitter van de senaatsfractie) Machiel de Graaf bagatelliseerde de problemen in de fractie eerder, in een interview met het Algemeen Dagblad: 'De PVV is juist een heel hartelijke club.'
In meerdere opzichten een afzichtelijke zaak. Het ontmaskeren van fraude wordt als laster afgedaan. Het gebruik van het woord menschen voor collega's! Doet dat geen woud aan klokken luiden?
En de leugen dat de PVV een hartelijke club is. Je moet maar durven.
Ons Übermensch W. zelf durft dat ook. Zijn tweet van 21 01 2012: Vandaag PVV-gekozenendag gehad in de Tweede Kamer. Meer dan 100 PVV-politici bij elkaar uit TK, EK, EP, provincies, en gemeenten. Geweldig!
Uit een onthullend artikel van de NRC (18 01 2012) blijkt wel een ander beeld.
De lijst wordt steeds langer. Cor Bosman kan worden toegevoegd aan de groep PVV’ers die vrijwillig of niet de beweging van Geert Wilders hebben verlaten. Hij werd vrijdag uit de Limburgse Statenfractie van de PVV gezet.
In vijf provincies stapten al PVV’ers op. In de stad Den Haag – een van de twee gemeenten waar de PVV aan de gemeenteraadsverkiezingen
meedeed – zijn twee raadsleden afgesplitst.
En ook de Eurofractie is een lid kwijt.
De verlaters maken stukje bij beetje meer zichtbaar over de interne gewoonten bij de PVV.
Samengevat: kritiek, zeker als het de leider betreft, wordt niet op prijs gesteld. Die preoccupatie met eensgezindheid maakt intern debat moeilijk. De omgangsvormen zijn hard, people management is onderontwikkeld en de organisatie amateuristisch. Wie zich
eenmaal naar de buitenwereld kritisch heeft getoond, kan erop rekenen
dat hem de rug wordt toegekeerd. Journalisten worden als vijanden
beschouwd. En de groei van zijn beweging maakt het voor Wilders
steeds moeilijker alles bij te sturen.
(...)
Van Doorn (ex-PVV Den Haag, re) zegt dat bij de PVV fouten hard worden afgestraft. Dat merkte Van de Waal (idem) ook. „Als ik met een idee kwam, werd er gezegd: ‘Wat is dit voor onzin? Veel te links.’ Dan was het niet populistisch genoeg. Dan werd ik met een mail, die naar de hele fractie en alle medewerkers ging, met de grond gelijk gemaakt.”
Volgens Van de Waal wordt binnen de fractie „veel aan stoelpoten gezaagd”.
(...)
De twee zeggen over de „totaal verziekte sfeer” (Van de Waal) meerdere
keren te hebben geklaagd bij de plaatselijke fractievoorzitter De Graaf,
maar die nam hun klachten niet serieus.
Nou de Waal, wat is hier hartelijk aan?
Op de PVV-landdag, waar de grote Fúhrer op doelde, schijnt een groot bataljon ME-ers paraat te hebben gestaan, gereed om in te grijpen als binnen de elite-troepen van de PVV gewapende conflicten zouden optreden. Naar verluidt zouden de interne ordetroepen van de PVV, onder de deskundige leiding van enkele ervaren straatvechters en ex-criminelen uit de Tweede Kamerfractie, de zaken nét in het gareel hebben kunnen houden. Die zijn daarom door de Führer meteen na afloop geridderd met het IJzeren PVV-Kruis. Hero Brinkman schijnt bij die gelegenheid onwel te zijn geworden door de combinatie van drank en ontroering, terwijl Graus uit blijdschap collega Fleurtje probeerde aan te randen. "Wat ik helemaal niet zo erg vind", zei ze achteraf, "we zijn toch één grote familie?". "Maar dan was het incest", gilde Mossie vrolijk. Het bleef nog lang gezellig.
Brinkman noemde in zijn geniale inbreng in het Kamerdebat over partijgiften de PVV een gedisciplineerde en gesloten organisatie.
Kadaverdiscipline lijkt een treffender beschrijving.
Maar soms gaat er wel eens wat mis.
Op dezelfde dag (26 01 2012) zegt Besselaar over de onderwijsstaking:
"Een organisatie die de wet niet uitvoert kan niet." En Brinkman enkele uren later in de Kamer: "Wij zullen die giftenwet niet uitvoeren." Trouw aan de wet én niet. Een geniale zet van deze gedisciplineerde organisatie.
Onlangs heeft één van de PVV-medewerkers het lesboekje van het PVV-klasje bij het kopieerapparaat laten liggen. Auteur: Bosma. Dikte: acht pagina's, groot lettertype, driedubbele regelafstand. Achterin staat nog een handige samenvatting.
1. Nuanceren: Oude politiek
2. Overdrijven: Te soft
3. Liegen en schofferen: Zó doen we dat!
Zoals Karen Geurtsen in haar boek de Roon citeert (pag. 36 / 37):
"'t Is eigenlijk heel simpel. Niet te diep ingaan op de stof; 't gaat om de media-aandacht die je ergens mee kunt verdienen. De islam is slecht, de regering is slecht (2010 er), andere partijen zijn slecht. En de PVV is natuurlijk goed. Dat is het uitgangspunt. Wij praten hier intern misschien wel genuanceerd over zaken, maar niet naar buiten toe. Dan valt iedereen in slaap, journalisten als eerst. Snap je?"
